Przedstawicielami reliktów przedwojennej gospodarki leśnej na terenach dzisiejszego Nadleśnictwa Rzepin jest kilka gatunków drzew introdukowanych, takich jak: daglezja zielona, jodła jednobarwna, sosna wejmutka czy dąb czerwony. 

Jednak gatunkiem o zdecydowanie oryginalnym i nietypowym wyglądzie jest sosna smołowa. Sosna ta sadzona była w ramach doświadczeń w lasach miejskich Frankfurtu n/O. Z tamtych czasów zachowało się ok. półhektarowe wydzielenie w leśnictwie Prochowiec, w wieku 102 lat, bardziej jako ciekawostka niż las gospodarczy.

Źródłem pochodzenia sosny smołowej są północno-wschodnie regiony Ameryki Północnej. Należy do sosen trójigłowych (sosna zwyczajna jest dwuigłowa), tzn., że z jednej nasady wyrastają 3 igły. Charakterystyczną cechą w wyglądzie drzewa jest pień pokryty dość mocno kępkami krótkich przyrostów – zielonymi gałązkami z igłami, a nawet szyszkami. Drzewo dorasta do wysokości 15-20 m.

Swoją popularność w ubiegłym wieku zawdzięczała ponad przeciętnym i bardzo praktycznym właściwościom. Są to, przede wszystkim odporność na zanieczyszczenia powietrza – polecana np. w sąsiedztwa zakładów przemysłowych, hut, ale także jako gatunek pionierski do rekultywacji miejsc zdegradowanych. Rośnie na mało wymagających glebach. Jednocześnie ma dobre właściwości regeneracyjne: siewki odrastają po zgryzieniu, igliwie po pożarze, a drzewo ścięte wytwarza odrośla korzeniowe. Jest całkowicie mrozoodporna.

Jako gatunek obcy nie może być wprowadzana do naszych lasów.

Tekst i fot.: Nadleśnictwo Rzepin