Wydawca treści
Historia RDLP w Szczecinie
Historia RDLP w Szczecinie
Historia polskiej administracji leśnej na ziemiach północno-zachodniej Polski liczy już blisko 95 lat. Początkowo lasy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie zarządzane były przez Dyrekcję Lasów Państwowych Okręgu Lubuskiego z siedzibą w Gorzowie Wlkp., którą powołano 10 lipca 1945 roku. Ówczesna Dyrekcja Lasów Państwowych działaniem swym obejmowała 560 tys. ha powierzchni lasów, nadzorując pracę 68 nadleśnictw, 1 gospodarstwa rybnego i 30 tartaków.
Z dniem 1 stycznia 1951 roku wyodrębniony został Szczeciński Okręg Lasów Państwowych prowadzący działalność gospodarczą na obszarze około 330 tys. ha, początkowo z siedzibą w Gorzowie Wlkp., a od 1 sierpnia 1953 roku, z siedzibą w Szczecinie. W latach 1950-1959 w ramach Okręgu działały Rejony Lasów Państwowych prowadzące gospodarkę leśną przy pomocy wchodzących w ich skład nadleśnictw. Z dniem 1 października 1955 roku Szczeciński Okręg Lasów Państwowych przejął z ekspozytury Państwowej Centrali Drzewnej całokształt czynności związanych z prowadzeniem składnic i bindug oraz spedycją i skupem surowca drzewnego. Od 1 lipca 1959 roku, po zlikwidowaniu Rejonów LP
i usamodzielnieniu wchodzących w ich skład nadleśnictw, były Szczeciński Okręg Lasów Państwowych zaczął działać pod nazwą Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w Szczecinie (OZLP). W skład OZLP w Szczecinie wchodziło w tym czasie 46 nadleśnictw, 4 zespoły składnic, 3 ośrodki remontowo-budowlane i ośrodek transportu leśnego, działające według zasad pełnego wewnętrznego rozrachunku gospodarczego. W latach 1970-1972 wypracowano nowy model organizacyjny nadleśnictwa, polegający na utworzeniu dużego nadleśnictwa działającego na powierzchni około 25 tys. ha, z wprowadzeniem specjalistycznych służb w zakresie zagospodarowania lasu, użytkowania lasu, w oparciu o brygadowy system pracy, stworzenia funkcjonalnego zaplecza technicznego, specjalistycznych stanowisk pracy ds. transportu, budownictwa, planowania i ekonomiki oraz spraw pracowniczych i innych. Model ten z małymi poprawkami został przyjęty do stosowania w całym kraju, a wprowadzenie go w OZLP Szczecin doprowadziło do podporządkowania Zarządowi (wg stanu na 01.01.1974 r.) 19 nadleśnictw, zespołu składnic, ośrodka transportu leśnego i ośrodka remontowo-budowlanego. Z dniem 1 lipca 1975 roku połączono Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych Szczecin z Okręgowym Zarządem Lasów Państwowych Szczecinek – tworząc Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych z siedzibą w Szczecinku. Taki stan organizacyjny utrzymywał się przez dwa i pół roku. Z dniem 1 stycznia 1978 roku reaktywowano Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w Szczecinie i powierzono mu działanie na powierzchni 714 tys. ha, położonej w ponad 91% w granicach administracyjnych województwa gorzowskiego i szczecińskiego. W skład Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych wchodziło wówczas 30 nadleśnictw, 2 zespoły składnic, 2 ośrodki transportu leśnego i ośrodek remontowo-budowlany. Z dniem 1 stycznia 1980 roku utworzono drugi ośrodek remontowo-budowlany. Od 1 stycznia 1979 roku w wyniku regulacji granic Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w Szczecinie działał na powierzchni 670 tys. ha, położonej w granicach województwa gorzowskiego i szczecińskiego.
Z dniem 1 stycznia 1992 roku weszła w życie nowa Ustawa o lasach, która zmieniła sytuację prawną jednostek Lasów Państwowych. Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w Szczecinie zmienił nazwę na Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w Szczecinie (RDLP), która straciła osobowość prawną, przestała być przedsiębiorstwem wielozakładowym i podobnie jak Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych i nadleśnictwa – będąc państwową jednostką organizacyjną – stała się reprezentantem Skarbu Państwa w zakresie zarządzanego mienia.
W wyniku różnych przekształceń z końcem 1991 roku w obrębie RDLP
w Szczecinie znajdowało się 30 nadleśnictw. W okresie lat 1992-1996 utworzono następnych 5 nadleśnictw: w Choszcznie, w Krzeszycach (które z czasem zmieniło nazwę na Nadleśnictwo Lubniewice), w Sulęcinie, w Różańsku i w Strzelcach Krajeńskich.
W latach 1992-2009 likwidowano zakłady. Najwcześniej, gdyż już z końcem kwietnia 1992 roku, zlikwidowano Ośrodek Remontowo-Budowlany LP w Gorzowie Wlkp. z siedzibą w Łupowie, przekazując majątek, prawa i obowiązki Ośrodkowi Remontowo-Budowlanemu w Stargardzie Szczecińskim. Z końcem listopada 1995 roku zlikwidowano Ośrodek Remontowo-Budowlany LP w Stargardzie Szczecińskim, a z końcem lipca 1997 roku został zlikwidowany Ośrodek Transportu Leśnego w Stargardzie Szczecińskim. Z końcem czerwca 2009 roku zlikwidowano Zespół Składnic Lasów Państwowych w Gorzowie Wlkp. poprzez połączenie
z Zespołem Składnic LP w Stargardzie Szczecińskim.
Obecnie na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie funkcjonuje 35 nadleśnictw, Ośrodek Transportu Leśnego w Gorzowie Wielkopolskim i Zespół Składnic Lasów Państwowych w Stargardzie.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Lasy regionu
Lasy regionu
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Szczecinie zarządza lasami Skarbu Państwa położonymi w północno-zachodniej Polsce, w granicach zachodniej części województwa zachodniopomorskiego, północnej części województwa lubuskiego i w zachodnim fragmencie województwa wielkopolskiego.
Ogólna powierzchnia Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie wynosi ponad 691 tys. ha, w tym powierzchnia leśna około 659 tys. ha.
Jest to obszar zróżnicowany. Tereny leśne Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie położone są w dwóch krainach przyrodniczo-leśnych i obejmują mezoregiony:
- w Krainie Bałtyckiej: Wolińsko-Trzebiatowski, Puszczy Wkrzańskiej i Goleniowskiej, Puszczy Bukowej i Równiny Wełtyńskiej, Równiny Nowogardzkiej, Równiny Pyrzyckiej, Pojezierza Myśliborskiego, Pojezierza Choszczeńskiego;
- w Krainie Wielkopolsko-Pomorskiej: Równiny Gorzowskiej, Pojezierza Dobiegniewskiego, Równiny Drawskiej, Ujście Warty, Puszczy Noteckiej, Pojezierza Łagowskiego, Równiny Nowotomyskiej.
Udział poszczególnych typów siedliskowych w lasach (%):
- siedliska borowe | - 51,3 |
- siedliska lasowe | - 44,2 |
- olsy | - 4,5. |
Struktura miąższościowa gatunków panujących w ogólnym zapasie drewna na pniu w lasach RDLP przedstawia się następująco (%):
- sosna | - 77,6 |
- świerk, daglezja | - 2,4 |
- buk | - 5,0 |
- dąb | - 5,6 |
- brzoza | - 3,6 |
- olsza | - 5,5 |
- grab | - 0,1 |
- pozostałe gatunki liściaste | - 0,2. |
Dominującym gatunkiem w lasach szczecińskiej dyrekcji jest sosna, zajmująca jako gatunek panujący 76,3 % powierzchni. Z pozostałych gatunków znaczenie gospodarcze mają: dąb – 6 % olsza – 5,7 %, buk – 5,3 %, brzoza – 4,4 %.
Znaczną powierzchnię lasów RDLP, bo około 21% stanowią drzewostany, młodniki i uprawy leśne założone na gruntach porolnych.
Przeciętny wiek drzewostanów wynosi 60 lat.
Opr.: Wydział Urządzania Lasu i Geoinformatyki w RDLP w Szczecinie