Asset Publisher Asset Publisher

Historia RDLP w Szczecinie

Historia RDLP w Szczecinie

Historia polskiej administracji leśnej na ziemiach północno-zachodniej Polski liczy już blisko 95 lat. Początkowo lasy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie zarządzane były przez Dyrekcję Lasów Państwowych Okręgu Lubuskiego z siedzibą w Gorzowie Wlkp., którą powołano 10 lipca 1945 roku. Ówczesna Dyrekcja Lasów Państwowych działaniem swym obejmowała 560 tys. ha powierzchni lasów, nadzorując pracę 68 nadleśnictw, 1 gospodarstwa rybnego i 30 tartaków.

Z dniem 1 stycznia 1951 roku wyodrębniony został Szczeciński Okręg Lasów Państwowych prowadzący działalność gospodarczą na obszarze około 330 tys. ha, początkowo z siedzibą w Gorzowie Wlkp., a od 1 sierpnia 1953 roku, z siedzibą w Szczecinie. W latach 1950-1959 w ramach Okręgu działały Rejony Lasów Państwowych prowadzące gospodarkę leśną przy pomocy wchodzących w ich skład nadleśnictw. Z dniem 1 października 1955 roku Szczeciński Okręg Lasów Państwowych przejął z ekspozytury Państwowej Centrali Drzewnej całokształt czynności związanych z prowadzeniem składnic i bindug oraz spedycją i skupem surowca drzewnego.  Od 1 lipca 1959 roku, po zlikwidowaniu Rejonów LP
 i usamodzielnieniu wchodzących w ich skład nadleśnictw, były Szczeciński Okręg Lasów Państwowych zaczął działać pod nazwą Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w Szczecinie (OZLP). W skład OZLP w Szczecinie wchodziło w tym czasie 46 nadleśnictw, 4 zespoły składnic, 3 ośrodki remontowo-budowlane i ośrodek transportu leśnego, działające według zasad pełnego wewnętrznego rozrachunku gospodarczego. W latach 1970-1972 wypracowano nowy model organizacyjny nadleśnictwa, polegający na utworzeniu dużego nadleśnictwa działającego na powierzchni około 25 tys. ha, z wprowadzeniem specjalistycznych służb w zakresie zagospodarowania lasu, użytkowania lasu, w oparciu o brygadowy system pracy, stworzenia funkcjonalnego zaplecza technicznego, specjalistycznych stanowisk pracy ds. transportu, budownictwa, planowania i ekonomiki oraz spraw pracowniczych i innych. Model ten z małymi poprawkami został przyjęty do stosowania w całym kraju, a wprowadzenie go w OZLP Szczecin doprowadziło do podporządkowania Zarządowi (wg stanu na 01.01.1974 r.) 19 nadleśnictw, zespołu składnic, ośrodka transportu leśnego i ośrodka remontowo-budowlanego. Z dniem 1 lipca 1975 roku połączono Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych Szczecin z Okręgowym Zarządem Lasów Państwowych Szczecinek – tworząc Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych z siedzibą w Szczecinku. Taki stan organizacyjny utrzymywał się przez dwa i pół roku. Z dniem 1 stycznia 1978 roku reaktywowano Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w Szczecinie i powierzono mu działanie na powierzchni 714 tys. ha, położonej w ponad 91% w granicach administracyjnych województwa gorzowskiego i szczecińskiego. W skład Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych wchodziło wówczas 
30 nadleśnictw, 2 zespoły składnic, 2 ośrodki transportu leśnego i ośrodek remontowo-budowlany.  Z dniem 1 stycznia 1980 roku utworzono drugi ośrodek remontowo-budowlany. Od 1 stycznia 1979 roku w wyniku regulacji granic Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w Szczecinie działał na powierzchni 670 tys. ha, położonej w granicach województwa gorzowskiego i szczecińskiego. 

     Z dniem 1 stycznia 1992 roku weszła w życie nowa Ustawa o lasach, która zmieniła sytuację prawną jednostek Lasów Państwowych.  Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w Szczecinie zmienił nazwę na Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w Szczecinie (RDLP), która straciła osobowość prawną, przestała być przedsiębiorstwem wielozakładowym i podobnie jak Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych i nadleśnictwa – będąc państwową jednostką organizacyjną – stała się reprezentantem Skarbu Państwa w zakresie zarządzanego mienia.

     W wyniku różnych przekształceń z końcem 1991 roku w obrębie RDLP
w Szczecinie znajdowało się 30 nadleśnictw. W okresie lat 1992-1996 utworzono następnych 5 nadleśnictw: w Choszcznie, w Krzeszycach (które z czasem zmieniło nazwę na Nadleśnictwo Lubniewice), w Sulęcinie, w Różańsku i w Strzelcach Krajeńskich.
        W latach 1992-2009 likwidowano zakłady. Najwcześniej, gdyż już z końcem kwietnia 1992 roku, zlikwidowano Ośrodek Remontowo-Budowlany LP w Gorzowie Wlkp. z siedzibą w Łupowie, przekazując majątek, prawa i obowiązki Ośrodkowi Remontowo-Budowlanemu w Stargardzie Szczecińskim. Z końcem listopada 1995 roku zlikwidowano Ośrodek Remontowo-Budowlany LP w Stargardzie Szczecińskim, a z końcem lipca 1997 roku został zlikwidowany Ośrodek Transportu Leśnego w Stargardzie Szczecińskim. Z końcem czerwca 2009 roku zlikwidowano Zespół Składnic Lasów Państwowych w Gorzowie Wlkp. poprzez połączenie
z Zespołem Składnic LP w Stargardzie Szczecińskim.

      Obecnie na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie funkcjonuje 35 nadleśnictw, Ośrodek Transportu Leśnego w Gorzowie Wielkopolskim i Zespół Składnic Lasów Państwowych w Stargardzie.

 

 


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Woda w lesie - Światowy Dzień Mokradeł 2023

Woda w lesie - Światowy Dzień Mokradeł 2023

Lasy zajmujące około ⅓ powierzchni Polski mają bardzo duży wpływ na gospodarkę wodną całego kraju, a także stanowią jeden z najważniejszych rezerwuarów słodkiej wody.

Woda w ekosystemach leśnych gromadzi się nie tylko w zbiornikach wodnych i glebie, a także  drzewach, krzewach i roślinach zielnych. Dzięki swojej budowie szczególną rolę w retencjonowaniu wody mają mszaki. W szczecińskich lasach występują licznie różne mokradła, wśród nich torfowiska, niewielkie zbiorniki wodne, bory i lasy bagienne oraz źródliska z rzadkimi gatunkami roślin (ryc. 1-2).

Nadleśnictwa nadzorowane przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w Szczecinie podejmują działania służące utrzymaniu urządzeń mających na celu kształtowanie zasobów wodnych. W ramach projektów budowane są nowe urządzenia wodne na przykład: zastawki, przepusty piętrzące lub zbiorniki wodne (ryc. 3). Leśnicy podejmują działania z zakresu ochrony czynnej, których celem jest przywracanie właściwych warunków wilgotnościowych lasom w dolinach cieków, torfowiskom
i użytkom zielonym.

W ostatnich latach obserwowane są problemy związane z niedoborami wody w lasach. Bezśnieżne zimy, mała ilość opadów szczególnie w okresach wzmożonego zapotrzebowania roślin drzewiastych na wodę, przyczyniają się do osłabienia drzew, które stają się bardziej podatne na ataki szkodników. Aktualnie trwają przygotowania do projektu o zasięgu krajowym, którego celem będzie poprawa stanu zachowania siedlisk hydrogenicznych na gruntach leśnych.

 

Tekst: Zespół ds. Ochrony Zasobów Przyrodniczych