Drzewostany  osłabione wskutek działania różnorodnych czynników, takich jak: żer szkodników pierwotnych, osłabienie przez patogeny grzybowe - głównie hubę korzeniową i opieńki, niedobór opadów w okresie wegetacyjnym, są narażone na wzmożone występowanie szkodników wtórnych. Do najgroźniejszych szkodników z tej grupy należą: przypłaszczek granatek, kornik drukarz, kornik ostrozębny, smoliki, cetyńce, kornik modrzewiowiec, owady z rodziny kózkowatych, opiętki, zrąbienie oraz szereg szkodników technicznych, których żerowanie znacznie ogranicza wykorzystanie surowca drzewnego.

Ograniczenie zagrożenia od tej grupy szkodników osiąga się poprzez:

• właściwe prognozowanie zagrożenia,
• przestrzeganie zasad higieny lasu i minimum sanitarnego oraz właściwej rotacji pozyskanego drewna,
• wzbogacanie składu gatunkowego drzewostanów iglastych o gatunki liściaste, zgodnie z możliwościami siedliska leśnego, osiągając przez to ich zwiększoną odporność na choroby i szkodniki owadzie.

Podstawowym działaniem z tego zakresu jest usuwanie w odpowiednich terminach dostosowanych do biologii szkodników drzew zasiedlonych (posusz czynny), celem niedopuszczenia do istotnego wzrostu liczebności tej grupy szkodników. 

Niedobór opadów w sezonie wegetacyjnym odbija się negatywnie na kondycji większości drzewostanów a głównie świerkowych, modrzewiowych, dębowych oraz sosnowych na bogatszych siedliskach. W wyniku żerów szkodników wtórnych w 2021 r. pozyskano ok. 140 tys. m3 posuszu czynnego.