Lasy południowej części RDLP (Puszcza Notecka, część kompleksu - Bory Lubuskie) należą do strefy wysokiego zagrożenia przez szkodniki owadzie. Znajdują się tam pierwotne ogniska gradacyjne najgroźniejszych szkodników pierwotnych. Osłabione drzewostany są podatne na wzmożone występowanie szkodników wtórnych. Stan ten pogłębia niedobór opadów w sezonach wegetacyjnych.

Największym zagrożeniem dla trwałości lasu w minionym okresie były szkodniki liściożerne, których gradacje pojawiały się cyklicznie. Liczebność najgroźniejszego szkodnika - brudnicy mniszki - ograniczano w 1962r. na powierzchni 15 tys. ha, w 1964r. na powierzchni 20 tys. ha. Największa i najgroźniejsza gradacja tego szkodnika wystąpiła w latach 1979 – 1984. W ciągu tego okresu lotnicze ograniczanie liczebności tego szkodnika prowadzono na powierzchni około 1,3 mln ha. Od tego czasu szkodnik ten był zwalczany na mniejszych powierzchniach i dopiero w 2003r. ograniczano jego liczebność na powierzchni 56 tys. ha. Z innych szkodników zagrażających trwałości lasu, których ograniczanie liczebności było konieczne na większą skalę należy wymienić strzygonię choinówkę (w 1989r. – 21 tys. ha), barczatkę sosnówkę (w 2013r. – 50 tys. ha) oraz boreczniki sosnowe (w 1991r. – 58 tys. ha oraz w 1995r. 69 tys. ha).

Na terenie RDLP zorganizowana jest sieć punktów obserwacyjnych do śledzenia rozwoju najgroźniejszych szkodników liściożernych oraz szkodników wtórnych. Właściwie prowadzone prace prognostyczne pozwalają na określenie zagrożenia ze strony szkodliwych owadów oraz podjęcie odpowiednich działań ochronnych, pozwalających ograniczyć liczebność najgroźniejszych szkodników owadzich. 

W 2012r. na podstawie przyjętej dla polskich lasów  metodyki, w oparciu o wieloletnie obserwacje i rejestrowanie miejsc, w których dochodziło do wielokrotnego masowego pojawu foliofagów wyznaczono obszary, zwane pierwotnymi ogniskami gradacyjnymi.  Łączna powierzchnia pierwotnych ognisk gradacyjnych na terenie RDLP w Szczecinie wynosi obecnie ok. 180 tys. ha. W obszarach tych prowadzone będą dalsze działania hodowlano – ochronne, zmierzające do wzmocnienia odporności biologicznej drzewostanów. 

Ważnym działaniem podejmowanym przez leśników w celu wzmożenia odporności biologicznej lasu jest wspomaganie naturalnego oporu środowiska m. innymi poprzez  ochronę pożytecznej fauny.